Εδω λεμε οτι δεν μπορουμε αλλου για να μην σπαμαρουμε

μπενω που και που να δω τι γινεται
οκ θα βρω και θα βαλω ....αυριο παω νανι και γω !!!!

..αυτη ειναι η 1995 δημοσιευση μου στο φορουμ....σημαδιακος αριθμος το ετος 1995 γεννηθηκα!!

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ !!!!!

καλο μηνα φορουμακια

καλο μηνα μανουυυυυυυυ !!!1

καλη μηνα ρενε.. πως περασες με την πεθερουλα σου?

περιμενε και συ βρε σταρακι
ασε να παει να δρακουλιαστη λιγο
και μετα ......θα μας πει ...στο καταλληλο ποστ φανταζομαι !!!

δεν αντεχω αλλο..εχω πηξει στα διαγωνισματα αυτες τις μερες..

Υπομονη βρε σταρακουλη μας !!!

και εμεις αυτα τραβαγαμε !!!!

κλινει τριμηνο την Τριτη..και εχω τουλαχιστον 2 διαγωνισματα αυτες τι μερες..

μαζι με τις μανουλες εδω.. εδω και ενα τεταρτο χαθηκε και καποιος αλλος..που απαξ και στειλει μηνυμα θα δει...

πατα ποδι πατα ποδι λεμε

και παντα να κρατας πισηνη !!!!! καταλαβες ??????

οχι ακριβως..

μην σου περνη τονβ αερα ρε παιδι μου ......τσαμπουκαλεψου του λιγο !!!

μαθετε για την αλισιβα !!!!που ανεφερα στο ποστ ...

Αλισίβα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η αλυσίβα είναι ένα αλκαλικό διάλυμα που παρασκευάζεται με το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη από καμένα ξύλα. Συνίσταται δε να χρησιμοποιείται βρόχινο νερό. Στα παλαιότερα χρόνια τη χρησιμοποιούσαν για τη λεύκανση των ρούχων, αλλά και αντί για σαπούνι και για το λούσιμο (ειδικά για λιπαρά μαλλιά). Η αλυσίβα έχει καθαριστικές ιδιότητες λόγω του ανθρακικού καλίου που προσλαμβάνει από τη στάχτη και το οποίο έχει την ικανότητα αυτό να διαλύει τα έλαια και τα λίπη γενικά όχι όμως και ορυκτέλαια (γράσο, παραφίνες, βαζελίνη κλπ.).

Η αλυσίβα ήταν άλλοτε πολύ διαδεδομένη. Χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα σε απομακρυσμένα χωριά ιδίως τον χειμώνα, στη πλύση των ασπρόρουχων.

[Επεξεργασία]
Τρόπος χρήσης

Με την αλυσίβα γινόταν η "μπουγάδα". Δηλαδή αφού τα ασπρόρουχα πλενόντουσαν καλά, τοποθετούνταν σε ένα ψηλό καλάθι, στο "μπουγαδοκόφινο", το οποίο όμως καλυπτόταν προηγουμένως εσωτερικά με μια μεγάλη άσπρη χοντρή μαντήλα ή ύφασμα το λεγόμενο "σταχτόπανο" και που τα άκρα της (του) έβγαιναν έξω από το κοφίνι. Στη συνέχεια διπλώνονταν τα πλυμένα ασπρόρουχα και στοιβάζονταν μέσα στο μπουγαδοκόφινο και στο τέλος σκεπάζονταν αυτά από τις άκρες του σταχτόπανου. Πάνω λοιπόν από το σταχτόπανο άρχιζαν και έρριχναν αργά αργά και κατά διαστήματα την αλυσίβα. Το υγρό αυτό διάλυμα σιγά - σιγά διαπερνούσε τα ρούχα και εξέρχονταν από το κάτω μέρος του κοφινιού παρασύροντας τα υπολείμματα από τους λεκέδες που υπήρχαν στα ρούχα. Όταν η αλυσίβα ήταν καλή, τότε τα ασπρόρουχα έπαιρναν ένα κρινόλευκο χρώμα που τύφλα να ΄χουν σήμερα "οι πράσινοι, οι κόκκινοι και οι θαλασσιοί οι κόκκοι".
Από τη παραπάνω διαδικασία προέρχεται σήμερα η δημώδης έκφραση "μπουγαδοκόφινο" με την οποία και χαρακτηρίζονται άτομα μειωμένης προσωπικότητας ή υποτιμητικά για ευτραφέστατης σωματικής διάπλασης άτομα.

Επίσης και σήμερα ακόμη την αλυσίβα την χρησιμοποιούν στη μαγειρική (και ιδιαίτερα σε συνταγές για μερικά είδη κουλουριών, όπως τα μελομακάρονα).

:good: :good:

καλο αβαταρ ρενουκο !!!!

δεν μου ειπατε βρε σεις το ραδιο το ειδατε ?
σας αρεσει η μουσικη η να την αλλαξω ?
για κατινιαστε .....

σαν τα ματια μου......................εμενα δεν μου αρεσει το ραδιοφωνο ολο με τρομαζει απο εχθες....